Text Input กับวันเวลาที่เปลี่ยนไป

สมัยที่คอมพิวเตอร์พกพาเกิดขึ้นครั้งแรกๆ การออกแบบยังคงอยู่กับรูปแบบของคอมพิวเตอร์ คือมี Keyboard สำหรับการกรอกข้อมูลตัวอักษร

ในขณะที่การกรอกข้อมูลภาพพัฒนาไปอีกขั้นหนึ่ง ผ่านทางจอ Touch Screen ซึ่งทำหน้าที่ทดแทน Mouse ได้ทั้งหมด

เมื่อจำกัดด้วยขนาด คอมพิวเตอร์พกพาจึงมีสมรรถนะที่ด้อยกว่าคอมพิวเตอร์เต็มตัว

ในวันเวลาที่คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะยังเป็นอุปกรณ์สำนักงานราคาแพง หรือเป็นอุปกรณ์การศึกษาที่ใช้งานได้จำกัด คอมพิวเตอร์พกพายิ่งถูกจำกัดการใช้งานไว้เพียงการเป็นเครื่องมือช่วยจัดการข้อมูลส่วนบุคคล (Personal Informantion Management - PIM) เช่นนาฬิกาปลุก ปฏิทินและตารางนัดหมาย กับข้อมูลสำหรับติดต่อกับผู้อื่น และบันทึกทั่วไปเท่านั้น


Keyboard เป็นอุปกรณ์ที่ใช้พื้นที่มากเกินไปสำหรับงานเล็กๆเช่น PIM ที่ควรใช้เครื่องมือที่มีขนาดเล็กสมกัน ทำให้ Keyboard จำเป็นต้องลดรูปลงไปรวมกับ Touch Screen ที่สามารถอ่านลายมือเขียนแล้วแปลออกมาเป็นตัวอักษรได้ด้วย มีผลให้ขนาดของคอมพิวเตอร์พกพาลดลง และจอภาพกลายเป็นชิ้นส่วนสำคัญที่กำหนดขนาดโดยรวมของคอมพิวเตอร์พกพา


คอมพิวเตอร์พกพาถูกนำมาใช้ในฐานะของ PIM เป็นหลักในสมัยแรกๆ ด้วยขนาดที่เล็กพกพาสะดวก ผู้ใช้ส่วนใหญ่ให้ความสำคัญกับการใช้งาน PIM ตามที่เครื่องได้ออกแบบไว้ โดยเป็นกลุ่มผู้ที่ต้องบริหารเวลาและกิจกรรมประจำวันที่แตกต่างกันทุกวัน ยังจำกัดอยู่ในกลุ่มวิชาชีพไม่กี่ชนิด ผู้ใช้กลุ่มนี้มีความพร้อมในการศึกษาเครื่องไม้เครื่องมือของตนเองพอสมควร และยินดีจะเรียนรู้การเขียนกรอกข้อมูลบนจอภาพด้วยตัวอักษรที่แตกต่างไปจากตัวอักษรปกติบ้าง เพื่อความสะดวกที่เครื่องจักรจะเข้าใจ


วันเวลาที่ผ่านไปพร้อมๆกับเทคโนโลยีที่ซับซ้อนขึ้น คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะเริ่มตอบสนองต่อกิจกรรมประจำวันได้มากขึ้น และกิจกรรมสำคัญอันหนึ่งของมนุษย์คือ ความบันเทิง วันที่คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะให้ภาพและเสียงที่ใกล้เคียงกับเครื่องใช้เพื่อความบันเทิงเช่นโทรทัศน์และเครื่องเสียงเข้ามา คอมพิวเตอร์พกพาก็ได้รับผลของการพัฒนาด้วยเช่นกัน ความสามารถต่างๆที่เพิ่มขึ้นไปพร้อมๆกับความบันเทิง เช่นการใช้งานเอกสารร่วมกับคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะได้ ทำให้คอมพิวเตอร์พกพาตอบสนองความต้องการได้มากขึ้น จนได้ชื่อใหม่เป็น Personal Digital Assistant หรือ PDA

จากเครื่องมือของกลุ่มวิชาชีพไม่กี่แบบ ขยายออกไปสู่คนทำงานทั่วไปที่ทำงานในรูปแบบใกล้เคียงคุ้นเคยกันทุกวัน ความสำคัญของ PIM ที่มีสัดส่วนลดลง ผู้ใช้หน้าใหม่ที่ให้ความสำคัญกับการสั่งงานง่ายๆสั้นๆเหมือนการกดปุ่มบนเครื่องเสียงหรือ Remote Control หรือการควบคุมที่แม่นยำฉับไวอย่าง Joystick ของเครื่องเล่นเกม การกรอกข้อมูลตัวอักษรเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆของการใช้งานประจำวัน การใช้งาน Keyboard มาตรฐานกลายเป็นทักษะพื้นฐานในการทำงานสำนักงานทั่วไป ทำให้ผู้ใช้กลุ่มใหม่ให้ความสำคัญกับการฝึกเขียนตัวอักษรพิเศษลงบนจอน้อยลง การกรอกข้อมูลตัวอักษรเป็นครั้งคราวถูกอนุโลมมาใช้การจิ้ม Keyboard จำลองบนจอภาพ


และเมื่อวันที่ PDA จะต้องอยู่รอดด้วยการผนวกเข้ากับเครื่องมืออื่น เช่นโทรศัพท์ เพื่อให้ได้ประโยชน์ใช้สอยที่ชัดเจนมากกว่าคำว่า PDA ที่คลุมเครือ กลุ่มผู้ใช้ขยายออกไปมากกว่าที่เคยเป็น จากคนที่ชำนาญด้านเทคโนโลยี ไปสู่คนทั่วไปที่เพียงสนใจเทคโนโลยีและมีกำลังซื้อมากพอสำหรับเครื่องมือทั่วไปที่ราคาแพงกว่าปกติ ไม่ว่าจะเป็นเด็กมัธยมหรือข้าราชการเกษียณอายุ การสื่อสารที่หลากหลายมากขึ้นนอกเหนือไปจากการสนทนาทางโทรศัพท์ไปสู่การติดต่อกันด้วย Email หรือการประกาศข้อความในเว็บบอร์ด


เมื่อความต้องการกรอกข้อมูลตัวอักษรมากขึ้น ทักษะการใช้งาน Keyboard ที่เป็นเรื่องปกติ แต่การเขียนบนจอกลับกำลังถูกลืมเลือนไป ผู้ใช้รุ่นใหม่แทบไม่เคยเรียนรู้วิธีเขียนลายมือพิเศษเพื่อกรอกข้อมูลตัวอักษร การกดปุ่มกลับมาเป็นวิธีสำคัญที่คนทั่วไปคุ้นเคย และทำให้ PDA รุ่นใหม่ๆเริ่มหันมาใช้ Keyboard ขนาดเล็กเพื่อการกรอกข้อมูลตัวอักษรและการควบคุมอื่นๆ

สำหรับบ้านเรา แม้การใช้งาน Keyboard จะเป็นทักษะพื้นฐานในการทำงานสำนักงานเช่นเดียวกับส่วนอื่นๆของโลก แต่ Keyboard มาตรฐานภาษาไทยต้องการจำนวนปุ่มที่มากกว่าแถวของตัวอักษณ QWERTY อย่าง Keyboard ภาษาอังกฤษ
ตัวเลข ๑๒๓๔ และตัวอักษร คตจขช ยังต้องอาศัยปุ่มที่อยู่เหนือขึ้นไปจากตัวอักษรอังกฤษ Keyboard มาตรฐานภาษาไทยจึงต้องใช้ชุด Keyboard ที่มีแถวของปุ่ม 5 แถว


แต่ Keyboard ขนาดเล็กที่มากับคอมพิวเตอร์พกพาสมัยใหม่มักจะมีแถวของปุ่มเพียง 4 แถว คือแถวบนสุดเป็น QWERTY โดยไม่มีปุ่มตัวเลขแถวบน หากแต่ยุบลงมารวมกับ Keyboard ส่วนที่เหลือ


การนำเอาภาษาไทยมาใช้กับ Keyboard ขนาดเล็กของ PDA สมัยใหม่จึงยังเป็นสิ่งที่ต้องค้นคว้าและประดิษฐ์วิธีการขึ้นมาใหม่ วันนี้ผู้พัฒนาต่างก็คิดค้นวิธีต่างๆกันไปและยังไม่มีวิธีไหนที่เป็นที่ยอมรับกันเป็นมาตรฐานในการกรอกข้อมูลภาษาไทยบน Keyboard ขนาดเล็ก

สิ่งที่น่าเป็นห่วงในสังคมเราก็คือ หากเมื่อวันหนึ่ง แนวทางที่ยอมรับในหมู่ผู้ใช้ให้เป็นมาตรฐานได้เกิดขึ้น ก็จะมีผู้พัฒนารายอื่นที่พร้อมจะเก็บเกี่ยวประโยชน์จากมาตรฐานนี้ทันที โดยที่ผู้ประดิษฐ์อาจไม่ได้ผลประโยชน์ที่ลงทุนลงแรงไปเลยก็ได้ สิ่งนี้อาจเป็นอุปสรรคขัดขวางหรือบั่นทอนความตั้งใจในการคิดค้นสิ่งใหม่ๆให้กับสังคม


การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาเป็นกลไกสำคัญที่จะส่งเสริมการพัฒนานี้ แต่ในทางปฏิบัติแล้วสังคมเราคงต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่ง แต่ในวันที่ทุกฝ่ายไม่สามารถจะรอให้ถึงเวลานั้นก่อนได้ หน่วยงานที่ส่งเสริมการวิจัยและเผยแพร่ผลงานวิจัยเพื่อนำไปประยุกต์ใช้จึงเป็นหน่วยงานที่จะมีบทบาทสำคัญในการพัฒนานี้